Mijn mooiste herinneringen aan de Oudegracht 187
Geplaatst op 13-07-2020
Het mooiste plekje van Utrecht vind ik de Oudegracht 187. Misschien niet het allermooiste, maar zeker wel waar ik de mooiste herinneringen heb gemaakt. Op kamers wonen De kamers in dit prachtige pand werden verhuurd aan studenten, vrienden en kennissen. Ik mocht er ook een kamer huren, omdat mijn zus er al woonde. Er woonde ook een schilder, Butak, die is helaas later overleden. De plek was heel bijzonder. Ik woonde er met Bertje de Jong, Gerda, Ullie, allemaal hele leuke mensen. Een boze geest en Napoleon Van de mensen die er gewoond hebben zijn er heel wat overleden, dat is wel schokkend, maar soms gaat dat zo. Het lijkt alleen wel meer dan gemiddeld, dus ik heb me altijd afgevraagd of er misschien een boze geest in dit prachtige pand schuilde. Het pand stond ook grotendeels leeg. De beneden verdieping was leeg, de kelder, de zolder. Heel apart. Het was ook donker, een beetje eng soms, echt een oud pand. Ik ben wel eens op zolder geweest en heb in de houten balken inscripties gevonden. Het jaartal 1035 stond er. Later hoorde ik dat Napoleon ook eens in het pand overnacht heeft. Of dat echt waar is, durf ik niet te beweren, maar ik heb het echt gehoord! Een drukke straat In de straat had je Blankestijn, op de hoek de Pijpelade; een antiekwinkel, waar ik antiek restaureerde om wat bij te verdienen. Je had Koolman, de wasserette, een sigarettenboer en natuurlijk café De Postillon. Het was echt een fantastische omgeving. En in de Hamburgerstraat hierachter, had je café Le Carafon. Daar heb ik nog gewerkt. We liepen vaak met z’n allen vanaf ons pand naar het café om te kaarten en allerlei andere leuke dingen te doen. Het was een hele gezellige tijd. Café De Postillon De Postillon was van origine een café wat bij het stationsgebied gevestigd zat, dat werd gesloten. Het is toen hier op de hoek doorgezet. We noemden het altijd ‘Arie op de Brug’. Arie was de uitbater, een geweldige vent. Ik zat er zaterdags vaak, met Ron, de cryptogram te maken. Iedereen kwam hier dan, het was fantastisch. Rechts van het pand waar ik gewoond heb, heb je nog Royestein, ook prachtig. Daar woonde destijds de hoofdredacteur van het Utrechts nieuwsblad, Max Sneijders. Als je er nu doorheen kijkt zie je de parkeergarage, maar die zat er vroeger nog niet. Mijn kat Als ik vroeger thuis kwam, parkeerde ik de auto aan de achterkant. Ik had een grote, rode kat, die zag me al aankomen en sprong altijd op m’n auto. De kat liep dan mee tot onderaan Royestein en bleef wachten terwijl ik een biertje dronk bij De Postillon. Daarna liepen we samen naar huis. Vroeger mocht je in De Postillon nog roken, maar toen mocht alles nog. Het was een hele leuke tijd. Prachtig hier de Oudegracht, de bomen, een geweldige stad om te wonen, Utrecht, nog steeds. > Bekijk de video op denuk.nl